Η μετάδοση τεχνογνωσίας για την καλλιέργεια των φυτών μέσα στο χρόνο συχνά πήρε τη μορφή μύθου ή δεισιδαιμονίας.Έτσι όλοι έχουμε ακούσει μερικές συμβουλές για τα φυτά τις οποίες δεν κατανοούμαι αλλά τα αποτελέσματα μας ξαφνιάζουν ευχάριστα. Αναφέρω παρακάτω τα ποιο κοινά ακούσματα μου και θα προσπαθήσω να τα δικαιολογήσω.
Βασιλικός στις μελιτζάνες
Πάντα άκουγα ότι στις μελιτζάνες πρέπει να φυτεύεις δίπλα και έναν βασιλικό για να μην γίνονται πικρές. Δεν είναι όμως ο φόβος της μελιτζάνας ως προς το βασιλικό που την κάνει να γίνεται γλυκιά. Απλά ο βασιλικός καταναλώνει πολύ νερό και σε περίπτωση έλλειψης τα σημάδια γίνονται άμεσα διακριτά γιατί ο βασιλικός μαραίνεται.
Παράλληλα η μελιτζάνα πικρίζει σε περίπτωση που το πότισμά της είναι λιγοστό. Βλέποντας τον βασιλικό να μαραίνεται θυμόμαστε ότι θέλει νερό και ποτίζουμε , ποτίζοντας και τις μελιτζάνες. Έτσι ο μουσακάς αποκτά τις σωστές πρώτες ύλες.
Το ασβέστωμα του κορμού.
Πολλοί πιστεύουν ότι ασπρίζοντας τον κορμό των δέντρων καταπολεμούν έντομα και ασθένειες. Στην πραγματικότητα οι εντομοκτόνες ιδιότητες του ασβέστη είναι ελάχιστες ενώ οι μυκητοκτόνες ιδιότητες σε αυτή την περιοχή του δέντρου δεν δικαιολογούν την εκτεταμένη χρήση του. Ο λόγος για τον οποίο βάφουμε τους κορμούς των δέντρων έχει να κάνει με την αντανάκλαση του φωτός. Οι κορμοί είναι σκουρόχρωμοι με αποτέλεσμα να απορροφούν περισσότερο την ηλιακή ακτινοβολία και να θερμαίνονται γρήγορα. Εάν αυτή η απότομη θέρμανση γίνεται μετά από μια βραδιά παγετού , ο κορμός σκάει και σκίζεται. Με τον ασβέστη η απορρόφηση είναι μικρότερη και το ίδιο η αύξηση της θερμοκρασίας
Απήγανος για το μάτι
Όσοι δεν ξέρουν τι είναι ο απήγανος πάει να πει ότι δεν είχαν γιαγιάδες ή μαμάδες να τους λένε ΄΄’ξορκισμένος στον απήγανο΄΄ κι άλλα τέτοια ωραία. Στις παλιές αυλές και τις πιο καλοδιατηρημένες , ο απήγανος είχε σίγουρη παρουσία όσο κι αν δεν παρουσιάζει κανένα αισθητικό ενδιαφέρον αλλά αντίθετα μυρίζει απαίσια. Όμως αποτελεί μεγάλο
πειρασμό για τις κάμπιες. Γι αυτό το λόγο ήταν το σήμα κινδύνου για μια καλλιέργεια που την απειλούσαν οι κάμπιες.
Είναι ένας δείκτης δηλαδή ,όπως είναι μια τριανταφυλλιά σε έναν αμπελώνα. Η τριανταφυλλιά είναι η πρώτη που θα προσβληθεί από ωίδιο και θα μας ΄΄ενημερώσει΄΄ πότε να προφυλάξουμε τα αμπέλια μας. Βλέποντας λοιπόν τον απήγανο ξορκίζαμε τις ΄΄κακές΄΄ κάμπιες.
Τα φυτά σε μικρές γλάστρες.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα φυτά δε θέλουν μεγάλες γλάστρες γιατί δεν μεγαλώνουν. Πέρα από το αισθητικό μέρος, το οποίο καθορίζει και το μέγεθος της γλάστρας ( ένα μικρό φυτό σε μια πελώρια γλάστρα είναι άσχημο ) κανένα άλλο πρόβλημα δεν υπάρχει με τις μεγάλες γλάστρες. Εξάλλου εάν υπήρχε τότε όλα τα φυτά που φυτεύουμε στο χώμα δε θα μεγάλωναν.
Όχι πολύ νερό.
Ένα πράγμα να θυμίσω. Από ελάχιστα ποτάμια απουσιάζει η βλάστηση. Απλά προσοχή χρειάζεται το επιπλέον νερό να μην δημιουργεί αναερόβιες συνθήκες στο έδαφος.