Ποϊνσέττια ή Αλεξανδρινό ή Αστέρι της Βηθλεέμ ή Χριστολούλουδο ή Στέμμα των Άνδεων. Όπως και να τις πούμε οι ποϊνσέττιες αποτελούν μέρος της Χριστουγεννιάτικης διακόσμησης και ο καθένας μας αυτές τις μέρες τις παίρνει ως δεδομένες, όπως τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα λευκά φώτα ,τα χριστουγεννιάτικα γλυκά .
Αλεξανδρινά (Euphorbia pulcherrimaCVS.)
Κατάγονται από το Μεξικό, όπου οι Αζτέκοι τις χρησιμοποιούσαν κατά τον 14ο, 15ο, και 16ο αιώνα, τόσο για ιατρικούς σκοπούς όσο και ως υλικό βαφής. Εισήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1825 από τον Joel Robert Poinsett, τον πρώτο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στο Μεξικό. Εκτός από την πολιτική, ο Poinsett είχε πάθος για τη βοτανική και για νέα και ενδιαφέροντα είδη. Ο ίδιος είναι επίσης υπεύθυνος για την εισαγωγή της αμερικανικής φτελιάς στο Μεξικό, καθώς και για τον καθορισμό του Smithsonian Institution στην Ουάσινγκτον.
Σήμερα, το Αλεξανδρινό είναι το best-seller φυτό γλάστρας στις Ηνωμένες Πολιτείες και η συντριπτική πλειοψηφία προέρχεται από την ίδια πηγή, το Paul Ecke Ranch της Καλιφόρνια. Η δημοτικότητα του Αλεξανδρινού ως βασική διακόσμηση Χριστουγέννων οφείλεται στα μέλη της οικογένειας Ecke, οι οποίοι έχουν εργαστεί ακούραστα εδώ και δεκαετίες για την αγορά της επιχείρησης και την καθιέρωση των Αλεξανδρινών. Καθιέρωση που ξεπέρασε τα όρια της Αμερικάνικής Ηπείρου περνώντας και στη γηραιά ήπειρο.
Τα φανταχτερά χρωματισμένα μέρη του Αλεξανδρινού , που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ως λουλούδια, είναι στην πραγματικότητα χρωματιστά βράκτια (τροποποιημένα φύλλα). Το πραγματικό λουλούδι είναι τα μικρά κίτρινα ανθάκια στην μέση των βράκτιων φύλλων τα οποία όταν τελειώσουν την παραγωγή γύρης, ορίζουν και το τέλος του έντονου χρωματισμού των φύλλων. Για το λόγο αυτό όταν επιλέγετε ένα αλεξανδρινό φροντίστε ώστε τα μικρά ανθάκια να είναι όσο δυνατόν πιο κλειστά για να έχετε μεγαλύτερη περίοδο ανθοφορίας.
Τα χρώματα των βράκτιων φύλλων δημιουργούνται μέσω «φωτοπεριοδισμού”, που σημαίνει ότι απαιτούν σκοτάδι (12 ώρες κάθε φορά για τουλάχιστον πέντε ημέρες στη σειρά) για να αλλάξει το χρώμα. Από την άλλη πλευρά, μόλις τελειώσει αυτή τη διαδικασία, τα φυτά χρειάζονται άπλετο φως κατά τη διάρκεια της ημέρας για πιο φωτεινό χρώμα
Αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, τα Αλεξανδρινά δεν είναι δηλητηριώδη εάν φαγωθούν. Προφανώς, η φήμη οφείλεται σε μια ιστορία για το παιδί ενός αξιωματικού του αμερικανικού στρατού, το οποίο τρώγοντας ένα φύλλο το 1919 ,πέθανε λίγο μετά. Οι παραγωγοί Αλεξανδρινού αγωνίζονται να καταρρίψουν αυτόν το μύθο από τότε. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο έχουν κάνει εκτεταμένες δοκιμές με ποντίκια, χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες. Η Αμερικανική Ιατρική Ένωση έχει επίσης δηλώσει ότι τα Αλεξανδρινά δεν είναι δηλητηριώδη.Τα αλεξανδρινά αποτελούν μέρος της οικογένεια Euphorbia, μέλη της οποίας βγάζουν ένα γαλακτώδη χυμό όταν σπάσουν. Αν και δεν είναι δηλητηριώδες ο φυτικός χυμός μπορεί να προκαλέσει ήπια δερματικά εξανθήματα.
Η επιτυχία της καλλιέργειας του αλεξανδρινού αρχίζει με την επιλογή. Ψάξτε για ένα φυτό με σκούρο πράσινο φύλλωμα, με έντονα χρωματισμένα βράκτια και χωρίς καμία ένδειξη μαρασμού ή κιτρίνισμα. Η έκθεση σε χαμηλή θερμοκρασία, ακόμη και για λίγα λεπτά μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρα. Όταν παίρνετε το Αλεξανδρινό στο σπίτι σας, τοποθετήστε το σε ένα δροσερό, ηλιόλουστο μέρος μακριά από ρεύματα. Νερό όποτε αισθάνεστε το χώμα στεγνό , αλλά μην αφήσετε το επιπλέον νερό να παραμένει σε επαφή με το χώμα , αδειάζοντας το πιατάκι του. Σε ήπια κλίματα μπορείτε να φυτέψετε την επόμενη άνοιξη το φυτό στον κήπο χωρίς βέβαια να προσμένετε ανθοφορία και χρωματισμό τόσο έντονο στα βράκτια ίδιο με αυτόν που είχε το φυτό προερχόμενο από τις ελεγχόμενες συνθήκες του θερμοκηπίου.